Etikett: Gotar

Mizgîn Ronak
nov 12

Belkî-Mizgîn Ronak

“Heyat belkiyek e, belkî” Min gelek sal berê di helbesteke xwe ya ku di dîwana min a ewil Sêv Jî Me Dikujin(Belkî) de çap bû de wiha gotiye: “Bes belkî…tiştek, rewşeke bêdawî ye û tim ligel me ye.” Di gelek helbestên min de derbas dibe belkî, di gelek nivîsên min de. Belkî ji her tiştî pirtir belkî… Îja niha di vê îlona ecêb de belkî, weke xeyalateke dost û rûgeş digere. Carinan jî weke xeyaleke bifikar li dor û berê me diçe û tê. Piyase dike. Belkî van rojan bi rastî jî bibin despêka heyama serweriya kurdan. Belkî tu xewnereşka Hemûyê bibînê…

nov 10

Çîroka Temen-Osman KAPAN

Çîroka temenê mirov derbasbûna di navbera zanîn û nezanînê de ye. Bi navekî din xavbûn û xwebûn. Meriv çiqasî zêde hîn dibe, tiştên nû kifş dike, dikeve ferqê ku bê çiqasî tiştên nizanê û kişfnekirî hene. Lewre zanîn, berê meriv dide zanîneke din. Ango ku meriv gihişte wê tehma xweşiyê êdî rêwiyê zanînê ye. Lewre her zanîn riyeke din li ber meriv vedike û hîn rê xelas nebûyî, mereqa dawîbûna rê zixtik dide mêjî. Einstein dibêje: ”Ku me bikaribûya raza yek sêlakê veçirandana, em ê fêrî hemû raza gerdûnê bibûna…” Îca ku meriv tiştek hîn bû, li pişta tişta hînbûyî Hemûyê bibînê…

War BOTAN
nov 07

GIYANA ZIMAN Û KURTKIRINA PEYVAN-War BOTAN

Her zîman weke gîyaneweran zindî ye û dema cihê jîna giyaneweran xera dibin êdî nikarîn li wir bijîn ango jiyana xwe ji dest didin. Her wisa dizê û ser xwe ve zêde jî dike. Dema tiştekî nû tê afirandin, bivê nevê divê bê binavkirin û bi vî awayî bi xwe re navekî diafirîne. Ji ber  ziman xwedî giyan e, weke her giyanewerî/ê dema çêdibe/tê cîhanê heyama zarokatiyê, kamilbûnê, pîrbûnê û mirinê dikeve pêşiyê. Ji her zimanî re ev serdemên wiha, ne weke hev dirêj an jî kurt in. Her ziman li gorî hişmendî û temenê civaka ew afirandî wan heyaman kurt Hemûyê bibînê…

nov 05

Ji bo selvegera Roja Kobanê ya Cîhanê-Meryem Kobanê

Di dîroka her neteweyekî de cihê serpêhatî û destanên wan hene. Hindek caran hin tiştên biçûk hene çiqas dikarin mezin bibin; yek ji wan jî cihê rumet û bexteweriyê, bajarekî biçûk ê ber ava Firatê ku milê wî deşt nêzî deşta Heranê ye ango bajarê Kobanê ye. Li ser vê erdnîgariyê gelek serpêhatî, çîrok, destan derketine. Ev jî destaneke ji wan destanên ku di dîroka neteweya kurd de û di dîroka hemû mirovahiyê de ew cihê biçûk ê ku di xerîteyê de weke dilopek ji avê ye; çawa mezin bû gerdûnî bû û bû malê hemû mirovahiyê. Ew jî bajarê Hemûyê bibînê…

okt 23

ŞOREŞA ROJAVA, JIN Û BANDORÊN WAN ÊN LI SER WÊJE Û HUNERÊ-Gulistan Kanîreş

Wêje û huner di dîroka hemû gelan de neynika têkoşîna civakê û lêgerîna nasnameya neteweyan in. Hem qadeke hilberînî ye hem jî pêvajoyên afirandinê yên estetîk û di heman demê de hilgirê mêjiyê siyasî û dîrokî ye. Mînaka Lêyla Ariç di rastiya şoreşa Rojava de derkete holê. Hemû cîhanê ew weke şervaneke YPJ ê nas kir ku li Reqayê li dijî DAIŞê şer kiriye. Her çiqas xêyalî be jî, bi riya vê fîlmê tevgera jinên kurd kesayetên îkonîk ên weke Arîn Mîrkan, Rojda Felat, Asya Ramazan Antar, di bîra dîrokê de nêzîkî rastiyê bûn. Vê yekê jî hişt ku wêjerist Hemûyê bibînê…

okt 19

ÇÊKIRINA KULAVAN – Bahadîn ROBAR

Kulav, ev heyber e ku ji hirî û livayê hatî çêkirin a berê gel û bi taybetî koçer û gundiyan li şûna merşik, berik, mehfûr û hwd. li nava malên xwe radixistin. Beriya ku em qala kêrhatin û girîngiya wî bikin em ê pêvajoya çêkirina wî vebêjin. Lewre divê em di serî de bidin xuyakirin ku hirî yan jî liva ji ku tê û çawa dibe kulav. Her wiha em ê cudahiya ”hirî” û ”liva”yê jî bibêjin. Hirî, pûrta pezê mêşin e, ango pûrta mih û beranan e. Li gorî rêgez û pîvanên sewalkariyê di hundirê salekê de careke pez Hemûyê bibînê…

okt 06

Wêje – Kamran Simo Hedilî

Peyva wêje ji gotina ´´bêje´´ hatiye. Ereb jê re edeb an jî edebiyat dibêjin. Latînî jê re lîteratur dibêjin. Ji hunera bûyeran, raman, hest û xeyalan bi awayekî spehî(estetîkî) bi riya ziman hatî derbirînkirin re wêje tê gotin. Wêjevan an wêjenivîs her dem dixwazin tenêtî, evîn, keder, tengasî, nefret, hezkirin, hest û xeyalên mirov bidine nasandin. Ji ber mijara wêjeyê mirov û jiyan e. Dixwazin aliyên mirovên baş û nebaş, rast û şaş, rind û xirab derxine holê. Heta ji wêjenivîsan tê hevpariya çarenivîs û giyanên mirovan îzah dikin. Wan bi hev didin naskirin û wêjeya xwe dikine amûra hevnaskirina Hemûyê bibînê…